Kutsanmış bir yalnızlıktı benimkisi

Kutsanmış bir yalnızlıktı benimkisi

-I-

Yaban uzaklığı

Sabırsız uğultu

Gözlerimde tabur tabur hasretin

Kutsanmış bir yalnızlıktı bizimkisi

Hayat bize hep bilmediklerimizden sordu

Yaramıza sokuldukça bir rüzgar

Daha dokunmadan kayboldu parmak izlerimiz

Güneş yükseldikçe alçalsa da gölgemiz

Yüzümüzde nar gibi patladı bu sevda

Gücümüz yok değildi baharı getirmeye lakin

Nereden fısıldasak sesimiz ortada kalıyordu

Uykularımızı vursalar

Düşlerimiz yüzümüze akacaktı belki de

-II-

Geceyle çürüdü tenimiz, hep vuslatı beklerken

Gölgelerimiz sulara düştüğü gün

Bir kahrolası aldırmazlık başlıyordu

Yıkanmaz, çıkmaz karaydı onlarınki

Gecenin çarşafları siyahtı

Gölgeleri sudan geçiremezdik

Bir mum yakabilseydik eğer

Tenimizde güneşi batırmayacaktık

Aşkı dilsizlerin şahitliğinde yaşadık

Deniz şahitti sırlarımıza

İçimizde üşüyen biz için

Hiçbir sokak tekin değildi

Gecenin yarısında poyraza vurdururlardı bizi

Adımızın linç edildiği başka dudaklardan kaçarak

Hasta bir akşamın koynuna sığınır

Ömrümüzün iniltili fotoğraflarını çekip

Çıplak ayaklarımla ona giderdim

Sonra düşlerimizi anlatırdık

Yağmurlu dağların kızı

Koyu kara gecelerimden firar etsem

Önüne düşürsem ömrümü eğilip alır mısın

Beni düşlerinde ağırlar mısın derdim

Yaşamın kötü olmadığı bir yer biliyorum derdim

Düşlerim Sinhare

Düşlerim

-III-

Bırak göğsünü soluklarıma açmasan da olur

Hiçbir atlasın söz etmediği düşlerine taşı beni

Kulak ver soluğumun soluğuna değeceği seslere

Unutulmuş mevsimlerden sevda çıkaralım

Gençliği bırakıp bir düşte ağlayalım

Alıp başını gitse de yıllar

Fırtınası çalınmış denizler gibi

Yaşlanacağız ama kirlenmeyeceğiz

Utanılacak bir şey yapmadık ki biz

Yapacak olsaydık eğer

İki bulutun ağlaması gibi

Geniş alnımızdan başlamazdı yağmurlar

Yaralı bir öpüştü dudaklarımıza emanet edilen

Ecnebiden devşirme bir zalimlikle

Hançerler soktular kesici dilleriyle

Çocuk yüzlü düşlerimizi soldurmaya çalıştılar

Etrafımızda güvenmediğimiz güçlerin solukları

Bizi bekleyen şey yalnız ölülerin gördüğü bir karanlıktı

Güvendiğimiz ses ömrümüzden çıkıp gittiğinde bir kuşluk vakti

Daha önce kimselerin yatmadığı bir güne uyanmaya yatardık

Biliyorum meşakkatli adımlarla acılı bir yoldan gelmişti

Kimseler anlamazdı yolculuktan gelip yola çıkışını

Çayı bayat bir demlikten dökülürken acılar

Her gece bir şiir saklanır kalemime, kör cesaretiyle

-IV-

Sevmek yaşamaksa bir başka yürekte

Bütün çabamız kaçıncı cinayeti olduğunu bilmediğimiz

birilerinin dilinde insan kalmaktı

Akşam oldumu düş basardı ortalığı

Gecelerime düş gönderirdi hasretin

Sana saklanıyor yangınlar bir gül dalında

Dokun bak yüreğime yanmıyorsa elin

Saçlarını tara

Dişlerini fırçala

Yalnızlığını kuşan

Çiçekli pijamalarını giy

Öldürücü olabilecek her şeyini hazırla

Yaban uzaklığı...

Sabırsız uğultu...

Gözlerimde tabur tabur hasretin

Kutsanmış bir yalnızlıktı benimkisi

Bekir Kale Ahıskalı

7 Ekım 2008

Sinhare yi Beklerken 33