Göğsüne bir nem düşer

Göğsüne bir nem düşer

Odana süzülen gecenin kulaklarında

Bir kapı gıcırtısı kadar yer tutamıyorum

Ellerinden kayıp giden köpük misali

Yalnızlığımın eteklerinden süzülüyorum

Sokakları süpüren yağmurlar gibiyim

O an sevilecek

Sonra unutulup gideceğim

Yine ayrılığın baharı gelecek

Ben bu yalnızlığımla bir güne, bir yıla sığamayacağım

Sense kendine katamayacaksın beni

Ben Aralık çocuğuyum

Hazanı örten benim

Bu yüzden senden daha suskunum

Seni Şubat doğurmuş

Benden daha yakınsın bahara

İlkini başkasının söylediği

Kulluğuna bakire sözlerimin

Sinesini aç bak

Koca bir yalnızlığın yüzünde

Sığ tebessümler gezinir

Bağrında gizlenense kahırdır

Bu uzaklık tekin değil

Sana dair yaşamadığım çok şey var

Belki de kendine itiraf edemediğin bir yanılgıyım

Bakışlarımızdan ne artırabildik ki

Bir avuç içtenlikten başka

İnsan tarif edemiyor

Öpmediği dudakların tadını

Bir gece kaç dudak boyu yoldur

Bir tende ayışığı nasıl durur

Yatak dolusu terleme nasıl olur

Bunu hiç bilemiyor

Çözdükçe düğümlenir iplik

Her göz kendi rüyasını görür

Bu ayrılığın harcını iyi kardılar

Seni en uzağıma yazmışlar işte

Son ah!..ımı da az önce çektim

Umudumun bedelidir hasret

Saçlarımda ağaran sabırdır

Yarım kalan şiirlere benzetiyorum bizi

Eskiye meze olan yeni-yiz biz

Kimse değil biz besteledik bu uzaklığı

Tepesi atmadıkça bir eskinin

Ben hep yeni kalırım sende

Kör olası gözlerim

İçerden bakan gözlerini hiç görmediler

Göğsüne bir nem düşer

…ve sinelerin

içerden bakan gözlerin olur  senin

Bekir K Ahıskalı

Şubat 2009

Sinhare yi Beklerken 36