Bedenleri çalınmış gölgeler
Bir gün ümit var bizim için. Ben öldükten sonra yazdıklarımın anlaşılması... Şimdi beni anlamayanlar anlayacakları dolgunluğa geldiklerinde sevmek için yarışacaklar.Tavan arasında unutulmuş bir eşya gibi ortaya çıkaracaksın aşkımı.
Nasıl ki yokluğun seni özlenir yapıyor ve nasıl ki yaşarken anlaşılamamış olmanın suçluluğunu omuzlarımda hissediyorum...
İnsan sevince etrafındaki herşey konuşmaya başlıyor. Dilsiz ağaçlar, sessiz taşlar ve sağır otlar dile gelip hep birden senden bahsediyorlar Sebe.
İçimdeki güneşi gökyüzüne saldım. Bedeni bir maraza uğramadan kaybettim bedenimi. Şimdi bedenleri çalınmış bir gölgedir hayallerim. Gelmek için unutmamamı bekleme... Kaçmaya alışkın bacakaların seni benden uzaklaştırmayacaklar. Seni seviyorum cancağızım. 14 Aralık 2010
Bekir Kale Ahıskalı
Lebibe’ye Mektuplar 190
Bedenler çalınmış gölgeler
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder