Sen gidersen sinhare takvimler durur. Zamanın kalbi parçalanır. Sen gidersen sinhare ben kendi gözyaşımda boğulurum. Diyeceksin ki hiç gelmedim ki hayır sinhare sen hep vardın içimdeydin.
Şimdiye kadar hayatı biryerinden yakalamaya çalışmadım. İlk defa yüksek bir dağın etkelerinde sevdalandım bir zaman parçasına.
Benim için ilkti sen varsan herşey var demek. İlkti sensizlik diye bir zaman kavramının olmayacağını kabullenmek. Gözbebeklerimde büyüyün sevgili; gönlümden çıkıp karşıma dikilmiştin de ben ne yapacağımı bilemez olmuştum.
Sana dokunmasın diye asi rüzgarlar kendimce önlemler almaya çalıştım. Koca bir dağın etrafına sesszice çığlar ördüm. Etrafında her ne varsa yakalayıp sorgulamak ve zararsız olduklarında emin olmaya çalıştım.
Ellerim parçalanmadı belki ama gönlüm o kadar incindiki sinhare. O kadar incindi ki şimdi amaçsız amaçlılığımla boğulup gidiyorum.
Ben gidersem sinhare gün biter, ertesi gün yeniden başlar senin için. Hep öyle oldu değil mi? Ama sen gidersen sinhare takvimler durur.
Zamanın şavkı vurur geleceğin üstüne. Amacımı almadan gitmek en iyisi belkide. Nasılsa biz hep geçmişten konuştuk. Ne anı yaşayabilik ne de yarını hesaplayabildik. Aralıkta aralandı bu kapı. Şimdi asi rüzgarları ben bile tutamam belki. Seni seviyorum.
Bekir Kale Ahıskalı
Lebibeye Mektuplar 191
Sinhare
sevgili bekir;
YanıtlaSilSİNHARE;sevdanın hem en başı
hemde en sonu gibi geliyor
sevmenin sevdanın sebebi
o parlayan ışıltısı gibi
geliyor
sevgiyle...