Peşine düşünce bir hissin
Hüsran olur sessizlik
Yaşarken ölmeyi nereden bilsin
Gün ışığındaki gölgesizlik
Düğmeleri bakire gecelikle ten örtülürken
Karanlığın gözlerine siyahlık düşüren
Şafakları kirpikleriyle yırtmayı düşlerken
Gecenin soluklarına yorgun düşen
Ölümü hak etmiştir elbet şafak sökerken
Aşkıyla kendi mezarını deşen
Vuslata akan yol yeni akmış kan kadar sıcaktır
Eşyaya sabah serinliğini örterken
Ayrılığa giden yol eski donmuş su kadar soğuktur
Bir ocağın kızıl korunda tüterken
Anılar hayalleri kuşatınca yaşanılan esarettir
Göklerde delice kanat çırparken
Yokluk o kadar soğuk ki ten yanarken donulur
Can çekilir gibi olur damarlardan
Dudaklara matem mimiği kondurulur
Bir hiçliğe teslim edilir zaman
Ne zaman ki beden yar kollarına bırakılır
Yeni bir şiir dökülür dudaklardan
Dudaklar taze bir şiire işmar edince
Yeni bir zifafa gebe kalır gece
Sözcükler dudak arasına gönüllü düşünce
Arzu salkım söğüt sürer gece
Sözcükler kulağa çiselerken inceden ince
Kendi sehpasını tekmeler gece
Cam kırıkları gibi can yakar yürek sızısı
Suskunluk kendi içimizde bilmece
İnsanın kendi ettiğidir alnındaki yazısı
Kuşkular iyi iş çıkaran imece…
Çalar telleri koparılan kemanın suskun ezgisi
Notalara ayrılık denen matem düşünce
Ey Kartanesi
Sen ki kendi gölgesinden korkan bir devsin
Bir yaz gecesi yine yeniden ansızın yağıp
Bana kokunu sürer misin?
Bekir Kale Ahıskalı
2008
Sinhare yi Beklerken 25
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder