9 Aralık 2010

Ölürsem bir gün Sebe

Ölürsem bir gün Sebe

Bileydin rüyalarım hıçkırık
Yürür müydün bana doğru
Elem tağınağımda düğün eyler şu gönlüm
Bölündüm de çoğaldım yıllar yılı
Minyatür bir yüreğe girmemek için
Kaç ressamın ellerini kırdım bilemezsin sen
Bir diriyi kefenlemektir
Rüyalarda hıçkırarak ağlamak
Kahveye çalan gözlerinden
Aşkı içmek, bir tufanı yutarcasına
Bir kelebeğin kanat rüzgarıydı benim sûr'um
Yel değirmenleriyle söndürdüm yangınımı
Otuzsekiz yerimden hançerlendim yine de
Karıncaların ayak izlerine tutundum da geldim

Yokluğunda yeraltı evleri inşa ettim
Her gün birinde öldüm
Bir gün hepsini terkedeceğim
İzimi arayacaklar mezar taşlarında
Yalandan ağlayacaklar ardımdan belki
Ama asıl albümler ağlayacak yaşamayış oluşuma

Bakma beni bir beşik gibi salladığına okyanusun
Ben istersem onu gönlüm kadar taşırırıım yine
Gönlümü hapsetmişim diye içine bir fanusun
Öyle bir kurşun sıkarım ki suların beynine
Bir daha gökyüzünden ağlayamazlar
Susarsam bir gün
Kabuk bağlarsa dudakları kanayan yerlerimin
Sen yine de sustuğuma kanma Sebe
Ben kendini içerden öldüren yarayım
Cesedi omuzlarda taşınan
Tabutunun gölgesinde yaşayan bir divaneyim

Ölürsem bir gün Sebe
Yüreğimi götür sizin ellere
Hasretimi anlat benim
Gözlerini gören çeşmelere
Yörük çadırlarında yatır beni
Unutulmaya yüz tutan bir sevdaymışım gibi
Mahzun kelimelerle anlat
Ölürsem bir gün Sebe
Dudaklarına bıraktığım dudak izlerimi süpürme
Anamın nasırlı ellerine bırakasın diye öptüm seni,  unutma

Ölürsem bir gün Sebe
Abartılı umut yükünün altında kalarak
Sen yine de kendini unutup
Çıplak ayakla basma toprağa
Ayakların incinir kıyamam sana
Bırak düştüğüm yerde bedenimi kartallar parçalasın
Bir yolcu tekme atsın kafatasıma
İyi bilirdik diyen son durak yalancılarının ellerine bırakma beni

Ölürsem bir gün Sebe
Kan renginde ağlarsa gökyüzü kışın
Bil ki kuzeyden güneye uzanır elim
Bir baştan bir başa savururum kendimi
Kum tanelerinin bedenine mektuplar yazıp
Bil ki sevgiliye doğru koşan yel benim
Sen ki benim evim, evrenim
Sen ki benim ondörtyaş düşüm
Otuzsekiz yaş eşim

Ölürsem bir gün Sebe
Bu deliye ağlama sakın
Ah tokasıyla ihtihar mektupları yazan Sebe
Hiç bir şeyim Sebe/p/siz değil
Hayata bahtsız doğarsa insan
Ateş olmaya gittiği cehennemde
Başına buz kalıpları düşerek ölür
Ama ben  bir gün ölürsem Sebe
Bir gün ölürsem...
Sensizlikten ölürüm

Bekir Kale Ahıskalı
Kasım 2010
Seher Yolcusu Sebe'yi Düşlemek 16

2 yorum:

  1. Sebeye hem kızıyorum seni bu kadar üzdüğü için , hemde seviniyorum , diyorum iyiki varmış yoksa kaleminden ateşler dökülmazdi ..
    Öyle bir ateş ki bu deydiği yeri yakıp geçiyor , kimisine ilham olurken kimisini hayal okyanusunda boğulmaya itiyor.
    Her ne olursa olsun kalemindeki ateş hiç sönmesin ÜSTAD 'ım ...
    Çok kıza zamanda tanıdım seni ama bir o kadar yakın oldun ...
    Varlığınla hayatıma renk kattın.
    İyiki varsın ..
    Allah için seviyor ve saygı duyuyorum Üstadım ...

    YanıtlaSil
  2. Hocam;

    Çok çok güzel.

    Allah size uzun ömürler versin

    YanıtlaSil