Ruh hayatı sürekli yanında taşır

Ruh hayatı sürekli yanında taşır

İnsanın kalbinde hissettiklerini düşününce onu en çok ruha benzetiyorum. Ruh hayatı sürekli yanında taşır. Ruhun ölümü diye bir şey olamaz. Belki varlığı gözardı edilebilir ama asla ölümlü olamaz.

Hissettiğimiz şeyler de böyledir. Şimdi sen eline bir keski alıp kalbimden kendini kazıyabilir misin? Ya da bir çuvaldız alıp her tarafımı kanatsan seni seven yanımı kanatabilir misin? O zaman sevdiğim yanımın dokunulmaz bir yanı da var.

Sen ki bu sevginin müsebbibi ve kaynağıyken sen bile bu sevgiyi öldüremiyorsan...  Duygular meydana geldikleri an itibariyle ölümsüzleşirler. Sonra başka duygularla ya geliştirirler ya da örtülürler. Bende ki sen hiç değişmeyecek bir bünyeye büründü.

Ağzım, elim, ayaklarım, ayaklanmalarım sensin. Bakışıma güzellik, buseme tad katansın. Meğer bir başı göklerde tepeymiş sevgin.13.09.10

Bekir Kale Ahıskalı

Lebibeye Mektuplar 133

Ruh hayatı sürekli yanında taşır