Kederlerin kapıları aşındırmadığı, korkuların yeri olmayan bir dünya var mıdır? İnsanların dilediklerinde zamanı durdurabildikleri, geçen zamanın hesabının yapılmadığı bir dünya?
Heveslerin kursakta bırakılmadığı, ümitlerin olmadığı bir dünya. Ümit iki türlü olmaz bilir misin? Birincisi çaresizliğe boyun eğince ümit olmaz. İkincisi her dilediğin olunca da ümit etmene gerek kalmaz.
Ayak bastığın yerde çirkinlikler güzelliklere dönüşür. Güzel olan, iyi olan, eşsiz olan tek şeysin sen. Yeryüzünde sana bedel ne var ki.
Sımsıcak bir yara gibi hala içimd Kasımedir incinmişliğim. Ömrüme girdiğinden bu yana ilk defa üşüyorum, ilk defa yediğim şeyler doyurmuyor beni.
...
...
29 Kasım 2010
Bekir Kale Ahıskalı
Lebibeye Mektuplar 142
Ayak bastığın yer
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder