28 Aralık 2010

Bulduğun Yerde Yetir Beni Kendine Sinhare

Bulduğun Yerde Yetir Beni Kendine Sinhare
I

Hıçkırmaz takvimler duvarlarında
Sararmaz yapraklar eylül yazarken
Sen onları sarı düşünürsün sadece
Onlar bir aşkın baharını yaşarken
Yaprak yaprak sırıtırlar gizlice
Hıçkırmaz takvimler duvarlarında

II

Her aşk koyup gidilebilir Sinhare
Ayrılığa vakit olmamalı aslında
Kaç tanesi kopup da gidebiliyor
Yalnızlık zaten elimizin altında
Aşk yarasının acısı hiç geçmiyor
Her aşk koyup gidilebilir Sinhare

Ben gemileri sever gibi yaparım
Bir gün… bir yıl… bir ömür konuş
Seninle bir denizi seyredebilirim
Bir bakış, bir nefes, bir dokunuş
Ellerinde olduktan sonra ellerim
Ben gemileri sever gibi yaparım

III

Sanki arka sokağımda yaşardın
Ela gözlerini her açıp kapadığında
Ben ilk soyunan kız gibi utanırdım
Geceler yorgun, sabaha vardığında
Beni aklından geçirdiğine inanırdım
Sanki arka sokağımda yaşardın

Seni bir gül yaprağında kokladığımda
Bir bahçede görmüşler ağlıyormuşsun
Gönlüne taze kaysı çekirdeği düşmüş
Yeniden yeşermeye korkuyormuşsun
Belli ki bedenin soluklarımdan üşümüş
Seni bir gül yaprağında kokladığımda

IV

Bulduğun yerde, yetir beni kendine Sinhare
Bulunmazlığınla uzaksın, Kaf’ın ardında
Bilinmezliğinle güzelsin, Belkıs tahtında
Duyulmazlığınla sessizsin, sabi uykusunda,
Sayılmazlığınla çoksun, sema burçlarında
Bulduğun yerde, yetir beni kendine Sinhare


(Sinhare senin özlemin kadar, kendimi özlüyorum)


Bekir K. Ahıskalı
Haziran 19 2008
Sinhare yi Beklerken 15

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder