28 Aralık 2010

Çünkü ben bir insandım

Çünkü ben bir insandım

İbrahim’in kurban ettiği o koç bendim
Bendim; yasak kızıl elmayı büyüten dal
Bir sinek besledim de Nemrud’u yendim
Bendim; Musa’yı Firavun’dan kaçıran sal



Yusuf’un sırtındaki tırnak izi de bendim
Bendim; İsa’nın gerildiği bahtsız çarmıh
Ecel ile halay çektim, Azrail ile eğlendim
Bendim; süvarideki kırbaç, kırattaki mıh



Rüyayı gören de, hayra yoran da bendim
Bendim; Eyub’e sabrı öğreten ince maraz
Kara kışta kar, baharda gül oldum geldim
Bendim; mazlumun zalime beslediği garez



Leyla’ya aşk aşk diyerek yalvaran bendim
Bendim Mecnun’u sevdadan sahraya salan
Bazen mutluluk narası olup arşa yükseldim
Bendim; yeni ölen bir babadan geriye kalan



Bir tufan sonrasıydı, demir attım Cudi’ye
Bendim; ellerimi açıp dönen Hu! Hu! diye
Şems olup, doğru yolu gösterdim Rumi’ye
Bendim; insana gönlümü açan, sevgili diye



Sol yanımda ak güvercinler besleyen bendim
Bendim; barışa sembol olur diye veren o dalı
Bir vurgun yedim, ganimet diye pay edildim
Bendim; hatırı unutulmayan acı kahvenin falı



Kerbela’da Yezit, Anadolu’da Yunus bendim
Bendim; nefse yenilen, çünkü ben bir insandım
Dünya denilen yerde belli ki ben de sınandım
Bendim; O’na inanan, çünkü ben bir insandım





Bekir Kale Ahıskalı
3 Haziran 2009
Sinhare yi Beklerken 20

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder