Senden gizlice nabızlarımı sayıyorum
Biliyorum birisi sonuncu olacak yavrum
Toka takılmamış saç gibi ele avuca sığmıyorsun
Her bakışın bir işgal, her ağlayışın bir emir senin
Şimdi oyununu da bırakıp beni dinlemezsin ya
Kucağıma gel
Seninle konuşmak istiyorum
Bir kadını sevmiştim yavrum
Dudakları bal çiçeği, gözlerinde yas çiçeği yaşıyordu
Sineleri süt çiçeği, bedeni hor koklanmış bir gül gibiydi
Yüzü yaratılırken bana sorulmamıştı ama
Görünce sevmekten başka şey gelmedi elimden
Ellerinin mahareti düşmüşse tencerenin üzerine yemekler lezzetlenir,
Avuçlarının ısısı dokunmuşsa başlarına
Saçları rüzgarda uçuşurdu yetim çocukların
Hayatı o kadının gözlerinde okumaya çalıştım
Saçlarına rüzgar sürdüm, soluduğu göğü soludum
Öyle içten bir öpüşü olmadı ama
Ağzının tüm koylarını ezberletti bana
Bahar kokuluydu teni ama
Kağıdı kırıştırılmış eksik okunmuş şiiri gibiydi her şey
Bana her şeyi yaptıran bir şeydi annen
Sevişmenin şekli belliydi belki
Acı mı? Tatlı mı? tadını bilmiyorduk
…ve biz bunu hiç öğrenemedik/öğrenemeyeceğiz yavrum
Her canlı sevişebiliyordu belki
Aşk mı ? Dürtü mü? adını soruyorduk
…ve biz sadece bakışlarımızla uzaktan sevişiyorduk yavrum
Hayat bizim için
Düğün gecesi sonrası ışıkları gibi değildi
Bakışlardan daha solgun gözükmek istemedi bize
Acılarımızı istifa ettiğimiz makam gibi söküp atamadık
Çift taraftan dikişli çorap gibi gözüküyordu bizim sevdamız
Ne yanını giyecek olsak ters görünüyordu birilerine
Ailelerimiz için kirli bir gölgeden farksızdık gayri
Bana gelirken makyajsızdı, bakışlarıyla sevdi beni
Giyinik ölülerimizi, çıplaklığımızla düşünüyorduk
Her geçen dakika bir yanımız eksiliyordu
Yalnız yaşamımız kaybolmuyor düşlerimizde küçülüyordu aslında
Biz hakkımızda hayırlısı diyorduk ama
Hakkımızda kararı verecek olanlar bizim hayrımızı değil
Kendi itibarlarını düşünüyorlardı
Biz yinede üzülmesinler diye karşı çıkmıyorduk yavrum
Bahar geçti yavrum
Annen yeterince sevemedi/sevilemedi
Bak toprak ananın doğurdukları meyveye durdu
Leylekler bu yılda bir kardeş getirmeyecek sana
Beyaz mendillerde kirlendi şimdi
Bilmem ki bu kavga bitsin diye
Ellerimizde neyi sallayacağız
Gözlerimizin beyazı da kirlendi
Gayri kestane ağaçları izin vermezler
Gölgelerinde öpüşelim diye
Her şeyin siyah olduğu bir diyardı dünya
…ve biz bu tuvalde iki beyaz leke olarak gözüküyorduk
Yıkık bir kentin kanayan yerleri gibiydi gönüllerimiz
Dallarımızda zamansız meyveler bırakmamak için
Aşkımızın helal olacağı günü bekledik yavrum
Yavrum bu iki kapılı handa
Yalnızca topuğunu görüp aşık olacaksın belki ama
Her gün aynı kızı aynı sabırla bekleyeceksin
Yanaklarında hasretin solukluğu olacak
Onu sevmeleri kimseye bırakmayacaksın
Altına yattığın ağaçları kutsal bileceksin
Hayatın yalnızca bir aşk için olduğunu unutmayacaksın
Dudağını, dilini, bir anlık bakışını unutman istendiğinde
O zaman beni hatırlayacaksın yavrum
Bir babam varmış
Sinhare diyerek yıllarca annemin izini sürmüş diyeceksin
Sen beni düşünürken
Benim ellerimde içilmemiş sular terleyecek
Seninle senden uzak iklimlerde yaşıyor olacağım yavrum
Yavrum uzak, tanıdık yüzler düşlerine girecek
Sevdanı arkadan hançerlemeye çalışacaklar
Her gün aynı sabrı yeniden yaşayacaksın
Benim anneni severek acı çekmem gibi
Sende bu kadını severken acı çekeceksin
Bir acıyı çekeceksen eğer
En güzeli için en acıyı çekmelisin
Sevdiğim kadın çektiğim acıya değerdi
Gökler sevdiğinin tebessümüyle dolacak
Bir başka anın olacak ilk kez öptüğünde
Yitirdiğin her şey dönüp tutsak alacak seni
Hatalarını yaşamakla kapatamayacaksın
İzini sürecekler senin
Dinlediğiniz şarkılarda sarkıcıların sesleri kirlenecek
Duyduğun her ayrılık
Biraz daha acı verecek sana
…ve ellerin, ayakların karşılıksız çıkacak
taşımayacaklar seni birine tutunamayacaksın ama
…sen yine de ölmeyi düşünmemelisin
Ben anneni severken ölmeyi hiç düşünmedim
Ölmemek sevgiliye verilebilecek en güzel hediyedir
Göreceksin acılar kirlettiğiniz sular gibi akıp gidecek ömründen
Sevinç sana çok uzakta kalmış bir arkadaş gibi gözükecek
Tüm acıları göğsünden emeceksin
Acı verecek şarkılar sana
Kimdi bu şarkının afili kadını diyeceksin
Dünya topuğu düşmüş bir ayakkabı gibi dursa da ayağında
Sen sendelememek için hayata dişleriyle tutunan
Annenin ela gözlerini düşün
Bir bakışı bu dünyaya güzel demeye yetecek
O utangaç bakışlı anneni…
Ne zaman yalnız kalırsan, kafanda bir pazar sabahı beklet
Anneni ilk gördüğüm sahil şehrinde
Dışımızda kalabalık içimizde yalnız halimizle
Anneni ve beni düşün ki yavrum
Bizler nerede olursak olalım
Ellerimizi göğe kaldırmış
Sizin için dua ediyor olacağız
Attığın adıma dikkat et
Unutma yavrum
Sinhare’ya eş olmakta kolay değildi
… evlat olmakta kolay olmayacaktır
Bin kere doğup, bin kere ölecek olsam
Dualarımda utangaç bakan gözleriyle anneni dilerdim…
(Sinhare bu şiir oğluma vasiyetimdir)
Bekir K. Ahıskalı
Temmuz 2008
Sinhare yi Beklerken 8
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder