Düşlerimin çöllere düşen yolu…

 Düşlerimin çöllere düşen yolu…

Aklımın sütunları yıkıldı bir bir

Kehkeşanlara tutunamam artık

Burçlarımı asumanda kaybettim

Hislerimde sönmüş bir yıldız yalnızlığı var

Yastıklarım seninle düşlenirdi

Bir bakışlık vuslatın için

Bin firaka razı olurdum

Bir dudaklık neşeye düçar olasın diye

Bin eleme kucak açardım

Kendime haram kıldığım uykulara sığınıp

Elemli başımı yastıklara koyunca

Yastıklarım seninle düşlenirdi

Uykularımdaki huzurum

Bir yarasanın kanat çırpmasıyla bozulurdu

Seni düşlerde bile suçlayamam/ suçlu ben olurum

Düşü gören kadar düşe gelen suçlu olamaz mıydı?

Gündüz bizim, gece bizimdi de

Düşler bizim değil miydi Sinhare?

…düşleri ben mi yarattım ?

Ocaksız bir yangının ortasındayım

Göz dehlizlerimden yangına verildim

Dumansız bir ateştir bağrımda yanan

Yüreğimde alazını kaybetmiş köz yalnızlığı var

Ayakkabı numaramı ezberleyen yolları

Yürümez oluyor... ayaklarımdan boğulmaya başlıyorum

Zincirlerinden boşalınca göz pınarlarımdakiler

Bir bir devriliyor gözlerime ördüğüm bentler

Bir sevda daha kaybetmesin diye varlığını

Kendi düşlerimin cinayetini işliyorum

Umutsuz bir sevda daha fitilini ateşleyip kendini yangına veriyor

Gözlerimden yaşlar dökerek yürümeye çalışıyorum

Ayakkabı numaramı ezberleyen yolları

Hayal kurarken ki huzurum

Bir bedevinin izbe bakışlarıyla bozuluyor

Sen çöllere düşürsen bile suçlayamam/suçlu ben olurum

Çöle düşen kadar çöle düşüren suçlu olamaz mıydı?

Sevda bizim, aşk bizimdi de

Çöller bizim değil miydi Sinhare?

…çölleri ben mi yarattım ?

Ya kendimi görürsem diye

Aynalara bakamaz oldum

Titriyor saçımı tarayan ellerlim

Ellerimde sıtmalı bir hastanın elemli yalnızlığı var

Tin çekirdeği midir beynim Babil’in bahçesinde

Ayrılık böyle mi olur aşkların taş yazmalı lehçesinde

Kanatlarıma bu dağvari ayrılığı kim yükledi ki

Nasıl reva görüldü bir karıncaya o kartal yükü

Bilirim Sinhare

Hiç bir aşk yırtıldığı yerden yama tutmaz… lakin...

Sevdimse bir kere düşlerimde bile el etmem/elletmem

Adımı kim eskiye yazdı, dallarıma ayrılığı kim aşıladı

Tin çekirdeği midir beynim Babil’in bahçesinde

Omuzlarımdaki huzurum

Esip giden bir fırtınanın suskunluğuyla bozuluyor

Seni ayrılıklarda bile suçlayamam/ suçlu ben olurum

Aşık olan kadar aşık eden suçlu olamaz mıydı?

Göz bizim, kirpik bizimdi de

Yaşlar bizim değil miydi Sinhare?

…yaşları ben mi yarattım?

Her aşk yaşandığı devrin masalıdır. Aşkta eskirmiş aşıkta Sinhare

Bekir K. Ahıskalı

Nisan 07.2008

Sinhare yi Beklerken 29