17 Aralık 2010

Sinhare

Sinhare


Meğer seni sevebilmek insan olmakmış. Meğer seni sevmek için gelmişim dünyaya.

Meğer seni severek duruşundan adamlığı, bakışından sevdayı öğrenecekmişim.

Sinhare seni sevmek, üşüyen bir hayali göz bebeklerinde ısıtmakmış. Geceyi kefenleyip gömmekmiş.

Sinhare sen benim musalla taşı vaadimmişsin.  Sensiz ağlamayı bilemezmişim Sinhare

Kaşına, bakışına, akışına kurban olduğum ben kimliksiz bir iklimken seninle bir tanı konulmuş varlığıma.

Seni sevmek Sinhare
Seni sevmek
Seni.


Ne kadar karanlık varsa
kefenledim gömdüm seninle


17 Aralık 2010


Bekir Kale Ahıskalı
Lebibeye Mektuplar 192
Sinhare

1 yorum: